Hıne köyünde cereyan eden bir olayı teftiş için gelen Türk subayı, Medi- ne’nin yerde yatan cansız bedenine bir bakmış ve bir kez daha bakamamıştı.
Yaşam deneyimi ve kırk beşe varan ömür ağacı boyunca subay ilk kez öylesi- ne şaşkınca çevresindeki insanlara bakarak demişti ki: “Tanrım! Bu ne güzellik. Bu güzelliğe kim kıyabilir?” Türk subayı Medine’nin güzelliğiyle büyülendi. Medi-ne’nin güzelliğiyle büyülenen Türk subayı ömrünce o güzelliğe kıyan ellerle, gözlerle bir daha kar- şılaşamadı. Subay, Medine’nin güzelliğinin büyüsüyle olayın cereyan ettiği Hıne köyünden ayrılalı, olaya dair sorduğu bir tek soruyu geride bırakılı yıllar oluyordu. Medine’nin güzelliği yıllarca her dilde, her ağızda söylenedururken; her dilde, her ağızda bir farklı güzelleşti. Yıllar vardı ki güzel Medine, Hıne köylülerinin hatıralarında öylece yatıp duruyordu. Köylüler her anlatışda derin bir ah çeker, gözleri bir uzak ummanın derinliğine dalardı. Medine’nin güzelli- ğini en çok anlatanlar, anılarını soldurmamaya çalışan yaşlılardı.
…
Full Screen